همچنین در جامعه‌اي که مصرف‌گرايي به يك فرهنگ تبديل شده باشد، افراد جامعه ديگر ميلي به سرمايه‌گذاري در بخش‌هاي عمراني و زيرساختي جامعه كه زمان‌بر مي‌باشد ندارند و همه به دنبال سرمايه‌گذاري در خريد و فروش كالاهاي پرمصرف و فعاليت‌هاي زودبازده مي‌باشند، به همين دليل مصرف‌گرايي باعث كاهش گرايش به سرمايه‌گذاري‌هاي زيرساختي و عمراني در جامعه خواهد شد و این موضوع به عدم پیشرفت و توسعه استان‌مان می‌انجامد.
۰
تاریخ انتشاردوشنبه ۱ خرداد ۱۳۹۶ - ۱۲:۳۴
کد مطلب : ۳۴۶۱۱
به بهانه روز بهره‌وری و بهینه‌سازی مصرف/
مصرف‌گرایی میل به سرمایه‌گذاری را از بین می‌برد
به گزارش جهانبین نیوز؛ روز بهره‌وری و بهینه‌سازی مصرف، بهانه‌ای برای تكرار اهمیت استفاده مؤثر و مطلوب از زمان، امكانات، سرمایه، فرصت‌ها و نیروی انسانی در جهت تولید، بهینه‌سازی مصرف و در نتیجه، رسیدن به رشد و شكوفایی همه‌جانبه اقتصادی و اجتماعی در جامعه است.
بهره‌وری می‌تواند بیشترین استفاده از کمترین امکانات و منابع در راه رسیدن به رشد و شکوفایی همه‌جانبه زندگی انسان باشد. اگر می‌خواهیم در دنیای پررقابت امروزی، رونق اقتصادی، اجتماعی و زندگی بهتری داشته باشیم، لازم است به بهره‌وری بالایی برسیم؛ زیرا ایستادگی و تداوم حیات در صحنه جهانی، سرعت و دقت افزون‌تری می‌طلبد. باتوجه به آنکه در سه دهه اخیر، شاهد تحول‌های بزرگ اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ازجمله انقلاب، جنگ، توطئه‌های استکبار جهانی و همچنین بلایای طبیعی متعدد بوده و فرصت‌های بسیاری را از دست داده‌ایم، باید برای جبران ویرانی‌ها، گرفتاری‌ها و رفع تنگناهای موجود، زمان را به همراه حفظ کیفیت و کمیت به بند کشیم. البته این مسئله جز با توجه به اصل بهره‌وری، شدنی نیست، وگرنه رقابت‌های آینده، طومار هر کشوری را در هم خواهد پیچید.
در حال حاضر، در برخی کشورهای توسعه یافته با وجود محدودیت منابع، سرمایه‌گذاری‌های فراوانی در راه بهبود بهره‌وری در سطح ملی، منطقه‌ای، بخشی، سازمان‌ها، مؤسسه‌ها و حتی افراد انجام می‌گیرد. آنان پیشرفت روزافزون خود را مرهون توجه به اصل بهره‌وری می‌دانند.
این موضوع در خانواده‌های مردم استان همواره مغفول مانده است. خانواده به‌عنوان رکن اساسی تربیت و اولین محیط رشد کودک، در شکل‌پذیری شخصیت کودک و جامعه‌پذیری او نقش بسیار مهمی دارد. اولین و مهم‌ترین اصول اخلاقی و مهارت‌ها در سال‌های ابتدایی رشد و در خانواده شکل می‌گیرد تا آنجا که به گفته دانشمندان، کودک در پنج سالگی نسخه کوچک جوانی است. والدین اولین الگوهای رفتاری کودک را تشکیل می‌دهند و خمیرمایه شخصیتی او را می‌سازند.
به همین دلیل والدین می‌توانند بیشترین نقش را در نهادینه کردن الگوهای مصرفی ایفا کنند. شیوه مصرف صحیح آب، صرفه‌جویی در مصرف برق، جلوگیری از شکل گرفتن روحیه مصرف‌گرایی، تجمل‌گرایی و چشم و هم‌چشمی، استفاده بهینه از زمان و... مواردی است که خانواده در آموزش آن به کودک و درونی نمودن آن‌ها می‌تواند بسیار مؤثر باشد.
عادت دادن فرزندان به قطع کلید برق قبل از ترک اتاق، بستن آب هنگام مسواک زدن، نحوه صحیح شستن دست‌ها، برنامه‌ریزی و مدیریت زمان، صرفه‌جویی در استفاده از لوازم‌التحریر، شیوه صحیح مطالعه و یادگیری، تغذیه سالم، مراقبت از اشیاء و اموال شخصی و... همه می‌تواند نمونه‌های کوچکی از اصلاح الگوی مصرف در خانواده باشد.
این در صورتی است که شواهد حاکی از آن است که برخی از مردم استان ما اکنون به شدت در مصرف‌گرائی غوطه‌ورند، مصرف‌گرايي در جامعه داراي اثرات مخرب و زيان‌باری است. اشاعه فرهنگ مصرف‌گرايي باعث افزايش تجمل‌گرايي و نيازهاي غيرضروري در جامعه مي‌شود و همين امر نيز باعث سيل ورودي كالاهاي خارجي جهت رفع نيازهاي فرد و جامعه «نيازمند» به توليدكنندگان خارجي و باعث افزايش واردات و تضعيف توليدكنندگان داخلي مي شود.
همچنین در جامعه‌اي که مصرف‌گرايي به يك فرهنگ تبديل شده باشد، افراد جامعه ديگر ميلي به سرمايه‌گذاري در بخش‌هاي عمراني و زيرساختي جامعه كه زمان‌بر مي‌باشد ندارند و همه به دنبال سرمايه‌گذاري در خريد و فروش كالاهاي پرمصرف و فعاليت‌هاي زودبازده مي‌باشند، به همين دليل مصرف‌گرايي باعث كاهش گرايش به سرمايه‌گذاري‌هاي زيرساختي و عمراني در جامعه خواهد شد و این موضوع به عدم پیشرفت و توسعه استان‌مان می‌انجامد.
جلب مشاركت مردم و افزايش آگاهي‌هاي آنان نسبت به مصرف صحيح امكانات و منابع از ديگر راهكارها در مسير اصلاح الگوي مصرف است که این مهم خود نیازمند ایجاد بستر و زمینه‌سازی توسط مسئولین و همچنین تعریف الگویی سازنده و بومی برای مردم استان است.
پرهزینه‌ترین خانوارها در تهران، چهارمحال و بختیاری و اصفهان
اطلاعات منتشر شده در سایت مرکز آمار نشان می‌دهد در سال ۱۳۹۴ به طور میانگین هر خانوار شهری ایرانی ۲۶ میلیون و ۲۳۹ هزار تومان هزینه صرف کالاها و خدمات مصرفی خود کرده است. درآمد هرخانوار شهری ایرانی نیز به طور میانگین ۲۷ میلیون و ۸۷۸ هزار تومان بوده است. که پرهزینه‌ترین خانوارهای ایرانی به ترتیب در سه استان تهران، چهارمحال بختیاری و اصفهان زندگی می‌کنند. به طور میانگین هزینه هر خانوار تهرانی در سال ۱۳۹۴ برابر با ۳۷ میلیون و ۴۷۵ هزار تومان، هر خانوار چهارمحالی ۲۹ میلیون و ۶۰۸ هزار تومان و هر خانوار اصفهانی ۲۷ میلیون و ۹۴۱ هزار تومان بوده است.
این درصورتی است که چهارمحال و بختیاری با داشتن نرخ بیکاری نزدیک به ۲۲ درصد جزء استان‌هایی با بیشترین آمار بیکاری در سطح کشور است و از طرفی باتوجه به آمار ارائه شده جزء سه استانی است که جزء پرهزینه‌ترین خانوارهای سطح کشور محسوب می‌شود این بدان معناست که آنچه در استان توسط خانواده‌ها هزینه می‌شود قطعا نسبت به میزان اشتغال در استان و همچنین جمعیت اندک استان نسبت به سایر استان‌ها آمار نگران‌کننده‌ای است.
استان چهارمحال و بختیاری در زمره استان‌های محروم قرار دارد که بخش مهمی از استان همچنان نیازمند امکانات اولیه برای زندگی هستند بسیاری از روستاها با تانکر آب‌رسانی می‌شوند و در برخی مناطق هنوز خبری از برق و گاز نیست جاده‌های ارتباطی استان همچنان در بحران قرار دارد و نبود راه آهن بخش اعظمی از استان را در بن بست قرار داده است. با توجه به مشکلات عدیده‌ای همچون عدم حمایت دولت و نبود زیرساخت خبری از سرمایه‌گذاری درون استان نیست، عدم حمایت کشاورزان بخش عمده‌ای از صنعت کشاورزی استان را تهدید و کشاورزان از ادامه کار بازداشته است. نبود زیرساخت‌های گردشگری و عدم توجه ویژه مسئولین به صنعت گردشگری درآمد قابل توجهی را از گردشگران عائد مردم استان نمی‌کند. محصولاتی همچون هلو، بادام و گردو که ظرفیت ایجاد کارنجات بسته‌بندی و صادرات حتی به خارج از کشور را دارد به دست دلال‌ها و با نرخ اندکی از باغدارخریداری می‌شود و سود اندکی نصیب باغداران می‌کند. این موارد را می‌توان در کنار موضوع سهم استان در بودجه سالانه کشور قرار دارد که سهم استان در مقایسه با سایر استان‌های توسعه‌یافته بسیار ناچیز است. این در صورتی است که عدالت در اختصاص دادن بودجه بیشتر به استان‌هایی است که نیاز به توسعه و پیشرفت دارند اما این مهم هیچ گاه محقق نشده است.
با این وجود چگونه می‌توان پنداشت که استان چهارمحال و بختیاری در هزینه خانوارها دوشادوش استان‌های بزرگی همچون تهران و اصفهان قرار دارد؟ فارغ از صحت و سقم این آمار موضوعی که باید به آن اشاره کرد بحث استفاده به جا و صحیح از منابع غنی استان است. عدم وجود الگوی صحیح مصرف در بهره‌وری و بهینه‌سازی در استان ما قطعا در عقب‌ماندگی و محرومیت استان نقش داشته است.
انتهای پیام/1028ج
بهره‌وری می‌تواند بیشترین استفاده از کمترین امکانات و منابع در راه رسیدن به رشد و شکوفایی همه‌جانبه زندگی انسان باشد. اگر می‌خواهیم در دنیای پررقابت امروزی، رونق اقتصادی، اجتماعی و زندگی بهتری داشته باشیم، لازم است به بهره‌وری بالایی برسیم؛ زیرا ایستادگی و تداوم حیات در صحنه جهانی، سرعت و دقت افزون‌تری می‌طلبد. باتوجه به آنکه در سه دهه اخیر، شاهد تحول‌های بزرگ اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ازجمله انقلاب، جنگ، توطئه‌های استکبار جهانی و همچنین بلایای طبیعی متعدد بوده و فرصت‌های بسیاری را از دست داده‌ایم، باید برای جبران ویرانی‌ها، گرفتاری‌ها و رفع تنگناهای موجود، زمان را به همراه حفظ کیفیت و کمیت به بند کشیم. البته این مسئله جز با توجه به اصل بهره‌وری، شدنی نیست، وگرنه رقابت‌های آینده، طومار هر کشوری را در هم خواهد پیچید.
در حال حاضر، در برخی کشورهای توسعه یافته با وجود محدودیت منابع، سرمایه‌گذاری‌های فراوانی در راه بهبود بهره‌وری در سطح ملی، منطقه‌ای، بخشی، سازمان‌ها، مؤسسه‌ها و حتی افراد انجام می‌گیرد. آنان پیشرفت روزافزون خود را مرهون توجه به اصل بهره‌وری می‌دانند.
این موضوع در خانواده‌های مردم استان همواره مغفول مانده است. خانواده به‌عنوان رکن اساسی تربیت و اولین محیط رشد کودک، در شکل‌پذیری شخصیت کودک و جامعه‌پذیری او نقش بسیار مهمی دارد. اولین و مهم‌ترین اصول اخلاقی و مهارت‌ها در سال‌های ابتدایی رشد و در خانواده شکل می‌گیرد تا آنجا که به گفته دانشمندان، کودک در پنج سالگی نسخه کوچک جوانی است. والدین اولین الگوهای رفتاری کودک را تشکیل می‌دهند و خمیرمایه شخصیتی او را می‌سازند.
به همین دلیل والدین می‌توانند بیشترین نقش را در نهادینه کردن الگوهای مصرفی ایفا کنند. شیوه مصرف صحیح آب، صرفه‌جویی در مصرف برق، جلوگیری از شکل گرفتن روحیه مصرف‌گرایی، تجمل‌گرایی و چشم و هم‌چشمی، استفاده بهینه از زمان و... مواردی است که خانواده در آموزش آن به کودک و درونی نمودن آن‌ها می‌تواند بسیار مؤثر باشد.
عادت دادن فرزندان به قطع کلید برق قبل از ترک اتاق، بستن آب هنگام مسواک زدن، نحوه صحیح شستن دست‌ها، برنامه‌ریزی و مدیریت زمان، صرفه‌جویی در استفاده از لوازم‌التحریر، شیوه صحیح مطالعه و یادگیری، تغذیه سالم، مراقبت از اشیاء و اموال شخصی و... همه می‌تواند نمونه‌های کوچکی از اصلاح الگوی مصرف در خانواده باشد.
این در صورتی است که شواهد حاکی از آن است که برخی از مردم استان ما اکنون به شدت در مصرف‌گرائی غوطه‌ورند، مصرف‌گرايي در جامعه داراي اثرات مخرب و زيان‌باری است. اشاعه فرهنگ مصرف‌گرايي باعث افزايش تجمل‌گرايي و نيازهاي غيرضروري در جامعه مي‌شود و همين امر نيز باعث سيل ورودي كالاهاي خارجي جهت رفع نيازهاي فرد و جامعه «نيازمند» به توليدكنندگان خارجي و باعث افزايش واردات و تضعيف توليدكنندگان داخلي مي شود.
همچنین در جامعه‌اي که مصرف‌گرايي به يك فرهنگ تبديل شده باشد، افراد جامعه ديگر ميلي به سرمايه‌گذاري در بخش‌هاي عمراني و زيرساختي جامعه كه زمان‌بر مي‌باشد ندارند و همه به دنبال سرمايه‌گذاري در خريد و فروش كالاهاي پرمصرف و فعاليت‌هاي زودبازده مي‌باشند، به همين دليل مصرف‌گرايي باعث كاهش گرايش به سرمايه‌گذاري‌هاي زيرساختي و عمراني در جامعه خواهد شد و این موضوع به عدم پیشرفت و توسعه استان‌مان می‌انجامد.
جلب مشاركت مردم و افزايش آگاهي‌هاي آنان نسبت به مصرف صحيح امكانات و منابع از ديگر راهكارها در مسير اصلاح الگوي مصرف است که این مهم خود نیازمند ایجاد بستر و زمینه‌سازی توسط مسئولین و همچنین تعریف الگویی سازنده و بومی برای مردم استان است.
پرهزینه‌ترین خانوارها در تهران، چهارمحال و بختیاری و اصفهان
اطلاعات منتشر شده در سایت مرکز آمار نشان می‌دهد در سال ۱۳۹۴ به طور میانگین هر خانوار شهری ایرانی ۲۶ میلیون و ۲۳۹ هزار تومان هزینه صرف کالاها و خدمات مصرفی خود کرده است. درآمد هرخانوار شهری ایرانی نیز به طور میانگین ۲۷ میلیون و ۸۷۸ هزار تومان بوده است. که پرهزینه‌ترین خانوارهای ایرانی به ترتیب در سه استان تهران، چهارمحال بختیاری و اصفهان زندگی می‌کنند. به طور میانگین هزینه هر خانوار تهرانی در سال ۱۳۹۴ برابر با ۳۷ میلیون و ۴۷۵ هزار تومان، هر خانوار چهارمحالی ۲۹ میلیون و ۶۰۸ هزار تومان و هر خانوار اصفهانی ۲۷ میلیون و ۹۴۱ هزار تومان بوده است.
این درصورتی است که چهارمحال و بختیاری با داشتن نرخ بیکاری نزدیک به ۲۲ درصد جزء استان‌هایی با بیشترین آمار بیکاری در سطح کشور است و از طرفی باتوجه به آمار ارائه شده جزء سه استانی است که جزء پرهزینه‌ترین خانوارهای سطح کشور محسوب می‌شود این بدان معناست که آنچه در استان توسط خانواده‌ها هزینه می‌شود قطعا نسبت به میزان اشتغال در استان و همچنین جمعیت اندک استان نسبت به سایر استان‌ها آمار نگران‌کننده‌ای است.
استان چهارمحال و بختیاری در زمره استان‌های محروم قرار دارد که بخش مهمی از استان همچنان نیازمند امکانات اولیه برای زندگی هستند بسیاری از روستاها با تانکر آب‌رسانی می‌شوند و در برخی مناطق هنوز خبری از برق و گاز نیست جاده‌های ارتباطی استان همچنان در بحران قرار دارد و نبود راه آهن بخش اعظمی از استان را در بن بست قرار داده است. با توجه به مشکلات عدیده‌ای همچون عدم حمایت دولت و نبود زیرساخت خبری از سرمایه‌گذاری درون استان نیست، عدم حمایت کشاورزان بخش عمده‌ای از صنعت کشاورزی استان را تهدید و کشاورزان از ادامه کار بازداشته است. نبود زیرساخت‌های گردشگری و عدم توجه ویژه مسئولین به صنعت گردشگری درآمد قابل توجهی را از گردشگران عائد مردم استان نمی‌کند. محصولاتی همچون هلو، بادام و گردو که ظرفیت ایجاد کارنجات بسته‌بندی و صادرات حتی به خارج از کشور را دارد به دست دلال‌ها و با نرخ اندکی از باغدارخریداری می‌شود و سود اندکی نصیب باغداران می‌کند. این موارد را می‌توان در کنار موضوع سهم استان در بودجه سالانه کشور قرار دارد که سهم استان در مقایسه با سایر استان‌های توسعه‌یافته بسیار ناچیز است. این در صورتی است که عدالت در اختصاص دادن بودجه بیشتر به استان‌هایی است که نیاز به توسعه و پیشرفت دارند اما این مهم هیچ گاه محقق نشده است.
با این وجود چگونه می‌توان پنداشت که استان چهارمحال و بختیاری در هزینه خانوارها دوشادوش استان‌های بزرگی همچون تهران و اصفهان قرار دارد؟ فارغ از صحت و سقم این آمار موضوعی که باید به آن اشاره کرد بحث استفاده به جا و صحیح از منابع غنی استان است. عدم وجود الگوی صحیح مصرف در بهره‌وری و بهینه‌سازی در استان ما قطعا در عقب‌ماندگی و محرومیت استان نقش داشته است.
انتهای پیام/1028ج